|
Przemoc i problemy alkoholowe w rodzinie
Dom rodzinny to szczególne dla każdego z nas miejsce – tu dorastamy, żyjemy, odpoczywamy, bawimy się, wspieramy się, cieszymy sukcesami i codziennymi radościami. W domu powinniśmy się czuć – jak chyba w żadnym innym miejscu – szczególnie bezpiecznie. Zdarza się jednak, ze dom nie jest ani bezpieczną przystanią, ani miejscem odpoczynku, ani tym bardziej spokoju i miłości. Wśród wielu przyczyn tego stanu najczęstszą jest alkohol. Jego obecność w domu – nadużywanie alkoholu przez któregoś z członków rodziny - poważnie zakłóca jej funkcjonowanie. Przede wszystkim zaburza relacje w rodzinie, wywołuje złość i agresję, a u członków rodziny wywołuje napięcie, bezsilność, wstyd i zażenowanie. Towarzyszy mu nierzadko agresja i przemoc fizyczna wobec członków rodziny (chociaż przemoc w rodzinie może być zjawiskiem niekoniecznie towarzyszącym alkoholizmowi). Warto wówczas zwrócić się o pomoc do osób bądź instytucji do tego powołanych. Często jednak nie wiemy jak i gdzie szukać tej pomocy. Zachęcam do przejrzenia poniższych adresów – a w sytuacji, kiedy zajdzie potrzeba szukania takiej pomocy (dla siebie lub swoich bliskich albo też przyjaciół, sąsiadów) – skorzystania z pomocy w tych instytucjach.
Ośrodek proponuje różnorodną pomoc, m. in.:
Na stronie ośrodka można znaleźć również adresy wielu innych miejsc, w których można uzyskać porady i pomoc: http://www.poik.bielsko.pl/placowki.htm
Więcej szczegółowych informacji można uzyskać u pani pedagog szkoły Urszuli Michalskiej
Plastyka w rewalidacji dziecka niesłyszącego
Plastyka w obecnych czasach to ważny czynnik wspomagający i kształtujący prawidłowy rozwój osobowości człowieka – ćwiczenie ogólnej sprawności fizycznej (ćwiczenie ręki, umiejętność posługiwania się narzędziami, płynność ruchów, ćwiczenie odwzorowywania pewnych całości), wzroku (umiejętność zapamiętywania szczegółów, zachowywania proporcji przy przenoszeniu ich na papier) czy utrwalanie podstawowego słownictwa związanego z plastyką (kolory, wielkości, rodzaje materiałów, narzędzia). Dzieci rysują, malują właściwie samorzutnie, z wewnętrznej potrzeby od pierwszych lat życia. Łatwo angażują się w pracę, wypowiadają się spontanicznie, nie mając oporów w stosunku do materiałów, z którymi pracują, nie przeszkadza im nawet mała sprawność manualna. Plastyka w okresie wczesnoszkolnym spełnia rolę stymulującą rozwój dziecka, wzrasta poziom sprawności manualnej (ćwiczenia mięśni palców, koordynacja wzrokowo-ruchowa), ale przede wszystkim wytwory dziecka są nośnikiem ekspresji, swoistym językiem obrazu – komunikacji ze światem. Jest sposobem poznania świata, wpływa na rozwój spostrzeżeń, wyobraźnię – która jest ściśle powiązana z postrzeganiem otaczającej rzeczywistości. Wraz z wiekiem działalność plastyczna nabiera znaczenia intencjonalnego, zmierzającego do uzyskania określonego wyniku czy celu. Plastyka spełnia więc rolę stymulującą rozwój jednostki – eksponuje aktywny udział osobowości, zaangażowanie różnych przejawów życia uczuciowego i wyobraźni. Jaka jest rola plastyki w rozwoju dziecka głuchego? W pracy korekcyjnej z dzieckiem głuchym najważniejsza jest jak najpełniejsza rewalidacja dziecka. Umożliwienie mu jak najwszechstronniejszego rozwoju. W całokształcie oddziaływań rewalidacyjnych istnieje olbrzymia różnorodność środków. Dziecko głuche pozbawione jest jednego z najważniejszych dla rozwoju receptorów - słuchu. W związku z tym jego poznanie rzeczywistości jest ograniczone. Odbieranych treści jest mniej i są one zniekształcone przez brak postrzegania zjawisk akustycznych. Brak możliwości odbioru tej kategorii wrażeń i spostrzeżeń powoduje często brak kojarzenia dostępnych oglądem elementów rzeczywistości z ich nazwami. Myślenie dziecka ma charakter konkretno-obrazowy. Dopiero w miarę uczenia się podstaw mowy i języka zaczynają pojawiać się i rozwijać elementy myślenia pojęciowego. Dlatego tak ważne dla ludzi z uszkodzeniami słuchu są wszelkie formy wypowiedzi wizualnej, która pomaga pokonywać trudności w komunikacji. Wartości rewalidacyjne plastyki pozwalają na:
Kilka wskazówek Bycie rodzicem niesłyszącego dziecka niesie ze sobą szereg różnorodnych trudności i stawia wiele dodatkowych wymagań w wychowywaniu dzieci. Oto kilka wskazówek, które pomogą Państwu lepiej pełnić rolę najważniejszej osoby wspierającej dziecko. 1. Trzeba zaufać własnej intuicji To Państwo znają najlepiej własne dziecko. Jeśli w jakimkolwiek momencie zakwestionujemy rady dane wcześniej przez ekspertów lub odniesiemy wrażenie, że otrzymana informacja nie jest właściwa, lub zaobserwujemy, że aparat słuchowy nie działa jak dawniej, albo nasuną się jakiekolwiek inne wątpliwości, należy szukać pomocy i rady. 2. Należy gromadzić wiedzę Im większa jest wiedza o wadach słuchu i dostępnej pomocy, tym lepszą opiekę można zapewnić dziecku. Należy doskonalić się w wiedzy o prawach dziecka i rodzajach pomocy oraz starać się zrozumieć specyfikę ubytku słuchu dziecka, a także poznawać możliwości współczesnej technologii. 3. Warto poszukać grupy wsparcia Wsparcie, które można otrzymać z różnych źródeł, jest bardzo ważne dla przyszłości dziecka. Poza grupą składającą się z lekarzy specjalistów i nauczycieli, dużym wsparciem mogą być stowarzyszenia, czy grupy rodzicielskie. 4. Warto dbać również o siebie Wychowywanie dziecka jest trudną pracą, a szczególne potrzeby dziecka z wadą słuchu mogą czasem przygniatać swym ciężarem. Zanim słowo „zapracowany” stanie się synonimem słów „przygnieciony stresem”, być może dobrze będzie przyjrzeć się sobie i ocenić jak dbamy o samych siebie. Cierpliwość i właściwy rytm pomogą uczynić każde zadanie wykonalnym. Należy więc realizować zadania bez pośpiechu, realnie oceniać swoje oczekiwania i pamiętać o tym, aby cieszyć się ze zwycięstw. Najmniejszy sukces powinien być powodem do radości. A kiedy nie jest łatwo, należy dzielić się swoimi obawami i uczuciami z rodziną i bliskimi. Ich wsparcie i zrozumienie pomogą zobaczyć problemy i porażki w lepszym świetle. Nie można obawiać się prosić o pomoc, kiedy jest taka potrzeba. Najważniejsze jest jednak, aby móc odprężyć się i cieszyć życiem kiedy to tylko możliwe! Szczęśliwi rodzice to najwspanialszy dar dla każdego dziecka.
Kilka słów o aparatach… Odpowiedni wybór aparatów słuchowych stwarza, szczególnie w przypadku małych dzieci, różnorodne wyzwania . Jeśli ubytek słuchu jest obustronny, ważne jest, aby aparaty noszone były obuusznie. Wzmacnianie w obu uszach, ułatwi rozumienie mowy w hałaśliwym otoczeniu. Poza tym, brak stymulacji słuchowej jednego z uszu może spowodować, że związane z nim włókna neuronowe mogą stopniowo przestać funkcjonować. Dopasowanie aparatu słuchowego do ucha, które przez dłuższy czas było słabo stymulowane, może nie przynieść znaczącej ogólnej poprawy słuchu. Po zaopatrzeniu dziecka w aparaty słuchowe, sukces zależeć będzie w dużym stopniu od Państwa motywacji i wytrwałości. Dziecko powinno zrozumieć, ze aparaty muszą być noszone kiedy to tylko możliwe, aby zapewnić optymalny poziom komunikacji. Pozytywne i zachęcające podejście może być przykładem dla dziecka. Wielkość Dostępne są różne wielkości aparatów słuchowych, wśród których rozróżniamy modele umieszczane za uchem, oraz mniejsze modele wewnątrzuszne lub wewnątrzkanałowe, gdzie części elektroniczne umieszczane są w wykonywanej na miarę plastikowej obudowie dopasowanej do przewodu słuchowego. Chociaż dziecko może korzystać z różnych typów aparatów słuchowych, jednakże mogą występować pewne niedogodności związane z używaniem aparatów wewnątrzusznych i wenwątrzkanałowych. Po pierwsze, kanał słuchowy dziecka może być za mały, aby zmieścić w nim aparat kanałowy. Po drugie, ucho dziecka rośnie wraz z jego rozwojem, a więc raz dopasowany aparat może przestać pasować, gdy ucho stanie się większe. Aparat zauszny rozwiązuje taki problem, ponieważ umieszczany jest za uchem i jego dopasowaniu nie zagraża powiększanie się kanału słuchowego. Jedynie ta część obudowy, na której aparat jest zaczepiony o ucho, tzw. rożek, powinna być z czasem zmieniona na nieco większą. Koszty tego są minimalne. Dzieci są również podatne na infekcje uszu. W infekcjach takich mogą wystąpić wysięki, co może z kolei spowodować uszkodzenie wewnętrznych części aparatu słuchowego. W aparatach typu zausznych części elektroniczne umieszczone są z dala od ewentualnie zainfekowanych miejsc. Podsumowując, u małych dzieci zaleca się stosowanie tylko zausznych aparatów słuchowych. Starsze dzieci, po konsultacji ze specjalistą, mogą wybrać noszenie aparatu kanałowego. Elektronika aparatu Istnieją dwa typy elektroniki odpowiedzialnej za obróbkę sygnału w aparatach słuchowych –analogowa i cyfrowa. Aparaty analogowe dostępne są na rynku od wielu lat. Dokonano w nich wiele ulepszeń, dzięki którym ich użycie było nadal popularyzowane. W ostatnich latach technologia cyfrowa, podobna do tej, która stosowana jest w produkcji bezszumowych płyt kompaktowych (CD), zrewolucjonizowała produkcję aparatów słuchowych poprzez znaczną poprawę jakości dźwięku i większą elastyczność w ich dopasowywaniu. Cyfrowe aparaty słuchowe Procesor cyfrowy, znajdujący się w aparacie słuchowym jest bardzo złożonym komputerem. Poprzez użycie sygnału cyfrowego w krótkim czasie można dokonać skomplikowanych obliczeń. Można manipulować dźwiękami na różne sposoby tak, aby otrzymać wysoki poziom jakości dźwięku. Ponadto cyfrowe aparaty słuchowe zapewniają innowacje takie jak tłumienie hałasu, co sprawia, że użytkownik lepiej słyszy w hałaśliwym otoczeniu. Aparat cyfrowy można także precyzyjnie dostrajać, eliminując w ten sposób wiele typowych skarg zgłaszanych przez użytkowników aparatów słuchowych, co przyczynia się do większego komfortu użytkowania aparatu. Kolory Wiele aparatów słuchowych dostępnych jest w szerokiej gamie jaskrawych, zabawnych kolorów. Powodem jest to, że, inaczej niż dorośli, którzy wolą, by aparat nie wyróżniał się na tle koloru skóry czy włosów, większość dzieci wybierze jaskrawe barwy, aby ich aparaty słuchowe wyglądały ładnie lub „były super”. Beżowy kolor aparatów słuchowych wydaje im się nieciekawy. Jak działa aparat słuchowy Protetyk słuchu dopasowujący dziecku aparaty powinien starannie przedstawić Państwu zasady działania i właściwej obsługi aparatów słuchowych. Wprowadzenie takie z możliwością samodzielnego przećwiczenia w jego obecności jest lepsze od materiałów drukowanych. Należy zadawać różne pytania, żadne w takiej sytuacji nie będzie nie na miejscu. Dobro dziecka zależy od Państwa dociekliwości i starań, aby właściwie wpływać na rozwój jego umiejętności językowych. Aparaty słuchowe to, ogólnie mówiąc, miniaturowe wzmacniacze w małych, odpowiednio ukształtowanych plastikowych obudowach. Mikrofon aparatu słuchowego wychwytuje dźwięki z otoczenia i przekształca je w sygnał elektryczny, który przekazywany jest do wzmacniacza aparatu. Zadaniem tego wzmacniacza jest zwiększenie głośności dźwięków. W aparatach słuchowych ze wzmacnianiem szeregowym wszystkie dźwięki wzmacniane są jednakowo. W przypadku wzmacniania równoległego, najbardziej wzmacniane są nikłe dźwięki, które są zwykle niesłyszalne dla dziecka z wadą słuchu, natomiast głośne dźwięki wzmacniane są lekko lub wcale. Dlatego też, jeśli są one właściwie dobrane, aparaty ze wzmacnianiem równoległym pomagają usłyszeć słabe dźwięki, przy czym dźwięki głośne słyszane są w sposób wystarczający. Wzmocniony sygnał elektryczny przekształcany jest przez głośnik z powrotem w słyszalny sygnał i przekazywany jest do kanału słuchowego. Niektóre aparaty słuchowe posiadają regulację głośności, którą mogą obsługiwać dzieci starsze lub dorośli. Regulacja ta może następować za pomocą dźwigienki lub pokrętła, albo na odległość przy użyciu pilota. Wiele nowoczesnych aparatów słuchowych w ogóle nie posiada regulacji głośności. Aparat słuchowy automatycznie dostosowuje głośność do środowiska, w którym dziecko się znajduje. Mówiąc, że aparat słuchowy jest programowalny, rozumie się przez to, że protetyk słuchu może go indywidualnie dostosować do specyfiki ubytku słuchu dziecka. Takie dopasowanie następuje zwykle raz lub dwa razy na rok w okresie wczesnego dzieciństwa po przebadaniu słuchu albo pod wpływem skarg ze strony dziecka lub rodziców na niewłaściwy odbiór niektórych dźwięków. Aparat dziecka wymaga codziennego przeglądu. Baterie zasilające aparat powinny być regularnie sprawdzane i wymieniane. Ich żywotność może wynosić od kilku dni do kilku tygodni, a dziecko może nie być w stanie samo stwierdzić, że aparat nie działa z powodu wyczerpanej baterii. Należy przechowywać baterie w miejscu niedostępnym dla dzieci. Aparat powinien być czyszczony codziennie, aby zapobiegać dostaniu się woskowiny usznej do jego podzespołów. Aparat słuchowy jest urządzeniem elektronicznym, które może zostać uszkodzone po zawilgoceniu. Dlatego nie należy używać aparatu w wannie lub na basenie.
Internet - dobry czy zły? W każdej chwili miliony dzieci i młodzieży korzysta z Internetu w domu lub w szkole. Internet rozwinął się w latach 90. Dziś jest nieodzownym narzędziem pracy, edukacji i rozrywki. Za jego pośrednictwem ludzie uczą się, bawią, poznają, robią codzienne zakupy. Jedna czwarta dzieci poznaje Internet przed ukończeniem 6 roku życia, a połowa dzieci zaczyna surfować po Internecie w wieku 7 - 12 lat. Nowe technologie dają nam wprost nieograniczone możliwości w edukacji. Oprócz niewątpliwych korzyści korzystanie z nowych technologii może być szkodliwe czy wręcz niebezpieczne. My dorośli mamy obowiązek informowania dzieci i młodzieży o tym jak bezpiecznie korzystać z komputera czy Internetu. Wprawdzie w tym wirtualnym świecie młodzi ludzie (rodowici cyfrowy) zwykle czują się swobodniej niż my (cyfrowi imigranci), ale nie zwalnia nas to z odpowiedzialności. Aby uchronić dzieci i młodzież wcale nie trzeba być informatykiem. Musimy zdawać sobie sprawę z możliwych zagrożeń, dysponować podstawową wiedzą na temat działania komputera, Internetu i jego zabezpieczeń. Czy nam dorosłym się to podoba czy nie nowe technologie będą coraz bardziej obecne w naszym życiu. Na jakie niebezpieczeństwa narażony jest użytkownik Internetu (zwłaszcza bardzo młody)? Nawet małe dzieci mogą czerpać wiele korzyści z korzystania z komputera czy serfowania po sieci. Należy je jednak nauczyć zasad bezpieczeństwa w Internecie. więcej na Rodzice i opiekunowie powinni interesować się tym co dziecko robi na komputerze, sprawdzać jakie strony internetowe odwiedza. Najlepiej jest pokazać w praktyce jak bezpiecznie poruszać się po Internecie i gdzie należy zachować wyjątkową ostrożność. Naucz je odróżniać to, co dobre w Internecie od tego, co złe, bezużyteczne i niebezpieczne. Wszystkich nas niezależnie od wieku obwiązują te same zasady. Ostatnio coraz częściej słyszymy niepokojące sygnały o tym, że młodzi ludzie uzależniają się od komputera czy Internetu. Warto być uważnym, rozmawiać, aby móc odpowiednio wcześniej zareagować. Jakie zachowania powinny budzić nasz niepokój?
Pamiętaj! Uzależnienie od komputera czy Internetu to poważna sprawa. Nie wystarczy nakazać by dziecko czy nastolatek po prostu rzuciło komputer. Powiedz, że widzisz problem, choćby zaprzeczało. Nazwij niepokojące cię zachowania i ich konsekwencje. Przygotuj się na to, że uzależniony może nie dostrzegać problemu i nie mieć motywacji do zmiany. Poszukaj pomocy u specjalisty. Przydatne adresy: Pomoc dla dzieci i ich opiekunów w sytuacji gdy coś złego przydarzy się w Internecie: www.helpline.org.pl bezpieczeństwo w sieci:
|
